W swoich pracach inspirację czerpię z twórczości Stanisława Wyspiańskiego. Artysta namalował techniką suchej pasteli wiele portretów. Są to w dużej mierze portrety dziecięce, które nie mają sobie równych w sztuce polskiej. Wyróżnia je subtelność wykonania, głębia uczuć, połączenie realistycznej obserwacji z liryczno-poetykim nastrojem. Naturalne gesty i pozy małych modeli, zostały uchwycone niespokojną, wijącą się secesyjną kreską i kolorem kładzionym płaskimi plamami. Postaci dziecięce to najczęściej wizerunki własnych dzieci artysty - Helenki, Mietka i Stasia, dzieci zadumanych, rozmarzonych lub śpiących w niedbałych pozach. Są one traktowane z liryzmem, a mimo to nie tracą na swojej wyrazistości. Psychologizm postaci artysta wydobywa, korzystając z mocnej, często splątanej lini, obwodząc drobne sylwetki modeli płynnym konturem.
Poniżej zamieszczam portrety dziecięce Stanisława Wyspiańskiego.
Chłopiec z pistoletami
Dziewczynka w niebieskim kapeluszu
Portret dziewczynki w czerwonej sukience
Portret dziewczynki w czerwonej sukience
Helenka z wazonem i kwiatami
Dziewczynka z czerwonym kapeluszem
Studium dziewczynki do witraża Polonia dla katedry we Lwowie
Portret Panny Sternbachówny (dziewczynka)
Dziewczynka z niebieskimi oczami
Macierzyństwo
Chłopiec z kwiatem
Portret panien Kijeńskich
Portret Salomei Hankiewiczowej z córką
Żona artysty z synkiem Stasiem
Macierzyństwo
Dziewczynka gasząca świecę
Portret Helenki w gorsecie krakowskim
Studium dziewczynki opartej o poręcz krzesła
Portret podwójny Elizy Pareńskiej
Dziewczynka z warkoczami - Helenka
Główka dziewczynki - Helenka
Portret Marii Waśkowskiej - dziewczyna z czarną aksamitką
Vanitas